lunes, abril 21, 2008

Argamasa



Como roca cruda,
con rasgos adustos,
con cejas hirsutas.
La espalda grosera
que aguante la carga,
con lomos enhiestos
y la cumbre recia,
con cojones, si,
y esperma en urgencia,
y olfato de caza
e instinto de presa,
y manos rugosas
y venosos brazos .
Y hormonas que eructan,
escupen, vociferan.
Con solo una boca
Con dos los oídos
Con tres los misterios
Con cuatro en extremos
Con cinco sentidos
Con olor a tierra
Con color de tierra
De un soplo
A martillazos
A machete
A fuerza de golpes
Me fui edificando
Como una costumbre
De morir de a poco
De vivir de a mucho
De soñar despierto
De creerme cierto.
De saberme hombre
Y frente al espejo
Desafiar al dios
Que me quiere muerto.

domingo, abril 20, 2008

A BRUXA

“ De todos mis infiernos, éste, enhiesto paraíso en que la magia estalla,
sea tal vez a tientas, un verde purgatorio para mi alma…”




Bebe e enquanto bebes acaricias-me o alma
Fuma e enquanto fumas a fumaça te nevoeiro terrenal
Que importa teu elegancia se és capaz
de tua alta magia prodigar
Tua tens Bruxa minha a aparência de um mortal
E no entanto és mais perenne que o mar
Mas imensa é tua magia que toda ciência
E não há arte que se possa a tua maestría comparar
Canta e enquanto cantas um menino rri
Bebe e enquanto bebes bruxa minha
Meu coração se sana e endereçam meus caminhos
E as portas se abrem como um céu em janeiro.
Teu caminhas sobre as cristas do mar Bruxa miá
E de tua mão não temo naufragar.